اصل ۳۱ قانون اساسی بر رفع بحران مسکن و تأمین رفاه خانواده ایرانی تأکید دارد و دولت را مسئول این امر می‌داند. از این رو، حضور و نظارت دولت در تسهیل سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و ایجاد زیرساخت‌های لازم برای تامین مسکن ضروری میباشد. دولت موظف است شرایط خانه‌دار شدن مردم را به نحوی فراهم کند که محیطی مناسب برای زندگی خانواده‌ها ایجاد شود. در ادامه دلتا بلاگ به برسی عمیق‌تر این بحران و راهکار های دولت برای مقابله با آن می‌پردازد.
تمرکز بر توسعه متوازن و کاهش تراکم کلان‌شهرها
یکی از معضلات دولت در خصوص بحران مسکن، تمرکز جمعیت در کلان‌شهرها و مهاجرت مداوم به این مناطق است. دولت می‌تواند با ایجاد جذابیت‌های مسکونی و شغلی در شهرهای کوچک و متوسط، مهاجرت به کلان‌شهرها را کاهش دهد. توسعه شهری با فراهم کردن امکانات رفاهی، شغلی، و مسکن ارزان‌تر در مناطق کمتر توسعه یافته، به توزیع جمعیت و کاهش فشار بر زیرساخت‌های کلان‌شهرها کمک می‌کند.
قانون جهش تولید مسکن و طرح مسکن ملی
قانون جهش تولید مسکن، دولت را مکلف به ایجاد زیرساخت‌های لازم برای افزایش تولید مسکن می‌کند. این قانون به صراحت بیان کرده که دولت باید شرایطی را فراهم آورد که افراد بیشتری بتوانند به مسکن دسترسی پیدا کنند. در همین راستا، طرح مسکن ملی به عنوان یکی از اصلی‌ترین برنامه‌های دولت برای مقابله با بحران مسکن میباشد. این طرح با واگذاری زمین‌های دولتی و ایجاد بسترهای لازم برای ساخت مسکن، تلاش می‌کند تا شهروندان با درآمدهای مختلف بتوانند خانه‌دار شوند.
نقش نظارتی و تسهیل‌گر دولت در حوزه مسکن
با توجه به تغییرات اقتصادی و افزایش تقاضا برای مسکن، دولت به‌جای تمرکز بر ساخت مستقیم، باید به نقش تسهیل‌گر و نظارتی خود بپردازد. در این زمینه، واگذاری زمین به مردم، فراهم‌سازی تسهیلات مالی و ایجاد فرصت‌های سرمایه‌گذاری برای بخش خصوصی، می‌تواند به افزایش عرضه مسکن و بهبود وضعیت بازار کمک کند. دولت می‌تواند از طریق برنامه‌های حمایتی از جمله مسکن ملی و طرح‌های مشابه، مسیر سرمایه‌گذاری خصوصی را هموار ساخته و دسترسی به مسکن را برای اقشار مختلف جامعه آسان‌تر کند.
توسعه متوازن؛ راهکاری برای مدیریت بحران مسکن
توسعه متوازن به معنای گسترش امکانات زندگی و فرصت‌های شغلی در شهرهای کوچک و روستاها میباشد. دولت با ایجاد بسترهای مناسب در این مناطق می‌تواند نه تنها به بهبود زندگی ساکنین کمک کند، بلکه فشار بر کلان‌شهرها را نیز کاهش می‌دهد. مناطق کوچک و متوسط با داشتن امکانات اولیه و زیرساخت‌های مناسب، به گزینه‌های مطلوبی برای زندگی تبدیل می‌شوند. این امر نه تنها به کاهش بحران مسکن در کلان‌شهرها کمک می‌کند، بلکه از پیامدهای منفی اجتماعی و اقتصادی مانند حاشیه‌نشینی و گسترش نابرابری نیز جلوگیری خواهد کرد.
نقش دولت برای رفع بحران مسکن
به‌طور کلی، دولت با توجه به قوانین اساسی و طرح مسکن ملی، باید رویکردی جامع و کاربردی را پیش گیرد. تسهیل دسترسی به زمین و ایجاد شرایط مناسب برای ساخت مسکن در مناطق مختلف کشور، همچنین اجرای طرح‌هایی مانند مسکن ملی، می‌تواند بحران مسکن را مدیریت کرده و زمینه‌ساز بهبود شرایط زندگی برای تمامی شهروندان باشد.
