قانون می گوید نسبت به کودک آزاری بی تفاوت نباشیم

مهمترین دوران زندگی هر شخصی، دوران کودکی اواست. برخی از روانشناسان معتقدند که شخصیت هر انسانی در دوران کودکی او شکل می‎گیرد. بنابراین هرگونه غفلت در این دوره، پیامدهای جبران‌ناپذیری برای فرد به‌همراه خواهد داشت. با این حال امروزه در جامعه شاهد برخی رفتارهای نامناسب با کودکان، اعم از پسران یا دخترانی هستیم که از حقوق خود هیچ‎گونه اطلاعی ندارند و در برابر کودک آزاری سکوت می‎کنند. لازم است که به این موضوع بی تفاوت نباشیم و به محض اطلاع، این کودکان را نجات دهیم.

کودک آزاری چیست؟

برخی از این آثار می‌تواند مخفی باشد. ممانعت از حاضر شدن در کلاس درس، محروم کردن او از غذا، حبس در حمام یا زیرزمین نمونه کودک‎آزاری است. تنبیه بدنی و تجاوز جنسی به کودک هم از انواع کودک آزاری فیزیکی است.

مطابق با تعریف سازمان بهداشت جهانی، کودک آزاری عبارت است از آسیب یا تهدید جسم، روان، سعادت، رفاه و بهزیستی کودک به دست والدین یا افرادی که نسبت به او مسئول هستند. در اصطلاح متخصصین، هرگونه آسیب جسمی، روانی، سوء استفاده‌ جنسی یا بهره‌کشی و عدم رسیدگی به نیازهای انسانی افراد زیر ۱۸سال توسط افراد دیگر، کودک آزاری محسوب می‌شود.

انواع کودک آزاری:

• کودک آزاری جسمی

که می‌تواند طیف گسترده‌ای از اعمال، از تنبیه ساده گرفته تا آسیب‌های جسمی شدیدِ منجر به مرگ را دربرگیرد.

• آزار روانی

علائم مشهودی روی بدن باقی نمی‌گذارد، اما ممکن است که تأثیراتی سخت تراز کودک آزاری جسمی بر سلامت کودک داشته باشد. مواردی ازقبیل سرزنش، تحقیر، طرد کردن، ایجاد ترس و نگهداری دور از خانواده، همگی جزو کودک آزاری عاطفی به حساب می‌آیند.

• غفلت از فرزند

بی‌توجهی و نادیده گرفتن نیازهای اساسی کودک؛ مثل بی‌توجهی به ظاهر، بی‌توجهی به نیازهای روانی یا عدم توجه به کودکانی که نیازهای خاص دارند، موجب می‌شود تا این آزارها در آینده بر شخصیت‌ کودک تأثیرگذار باشند.

• کودک آزاری جنسی

مهم‌ترین نوع کودک آزاری محسوب می‌شود، تقریبا می‌تواند بخش‌هایی از همه‌ آسیب‌ها را دربر گیرد. دقت داشته باشید که در کودک آزاری جنسی، لزوما نیازی به لمس بدن کودک توسط بزرگسال نیست؛ بلکه کودکان از مسائلی آسیب می‌بینند که شاید برای بزرگسالان آسیب محسوب نشوند، به‌طور مثال، دیدن صحنه‌ای مستهجن می‌تواند برای کودک ،آزار دهنده باشد و نوعی آزار جنسی به حساب بیاید، درحالی که برای بزرگسال چنین تأثیری ندارد.

با توجه به این دسته‌بندی، به‌طور کلی از هر چهار بزرگسال، یک نفر مورد یکی از انواع کودک آزاری‌ قرار گرفته است.

قوانین کشورهای دیگر درباره این موضوع مهم:

در بسیاری از کشورها، قانون‌گذاری گسترده‌ای در زمینه‌ی حمایت از کودکان صورت گرفته است. برای مثال طبق قانون آلمان، کودک آزارانی که بیش از ۲۵ سال سن داشته باشند، در صورت موافقت کمیسیون پزشکی با استفاده از دارو عقیم می‌شوند؛ یا اسپانیا قانونی را تصویب کرده است که طی آن نه‌تنها مجازات افراد متهم به کودک آزاری و سوء استفاده‌ جنسی از کودکان و نوجوانان، به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای افزایش یافته است، بلکه این افراد پس از طی دوران محکومیت خود، به‌مدت ۲۰ سال تحت نظر قرار خواهند گرفت تا در آینده به استخدام هیچ‌یک از نهادهای مربوط به کودکان و نوجوانان درنیایند.

قانون ایران چه می‎گوید؟

تا پیش از سال ۸۱، کودک‌آزاری از جرایم خصوصی شناخته می‌شد و فقط پدر که ولی‌کودک است، حق داشت در صورت رخ دادن کودک‌آزاری شکایت کند. در سال ۸۱ طرحی به پیشنهاد انجمن حمایت از حقوق کودکان به مجلس ارائه شد و با پیگیری کمیسیون بهداشت مجلس تصویب شد که بر اساس آن کودک آزاری از مصادیق جرایم عمومی قرار گرفت و اعلام جرم علیه مرتکبین کودک‌آزاری ممکن شد و این تولد رسمی کودک در قوانین ما بود.

براساس این قانون، کودک‌آزاری از جرایم عمومی محسوب می‌شود و نیاز به شاکی خصوصی ندارد، یعنی هرکس می‌تواند به محض دیدن موارد ذکر شده، آن را گزارش دهد و دادستان هم به‌عنوان مدعی‌العموم باید موضوع را پیگیری کند. حداکثر مجازاتی که در این قانون پیش‌بینی شده است ۶ ماه حبس و جزای نقدی است.

لایحه‌ جدید حمایت از کودکان از سال ۹۱ به مجلس تقدیم شده است. با اینکه این لایحه توسط کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس بررسی شده است، اما هنوز برای تصویب به صحن علنی مجلس وارد نشده است. حساسیت بالای جرایم مربوط به کودکان که گاهی از مرحله‌ی آسیب‌های روانی و جسمی نیز عبور می‌کنند و به قتل منجر می‌شوند، نیاز به تصویب قانونی جدید با جرم‌انگاری دقیق‌تر جرایم را ایجاب می‌کند.